21رمضان سال روز شهادت رکن هدایت و عدالت، پیشوای مسلمانان و حق جویان عالم، حضرت علی (ع) تسلیت باد
دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع) یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)
وقتی که شکافت فرق او در محراب گفتنـــد: مگر نمـاز می خواند علی(ع)؟!
شهادت مظلومانه اول مظلوم عالم، مولای متقیان، حضرت امام علی علیه السلام بر شیعیان جهان تسلیت باد!
امام على علیه السلام رو به سوى مسجد نهاد و به پشت بام رفت و اذان صبح را اعلام فرمود و بعد داخل مسجد شد و خفتگان را بیدار نمود از جمله، خود عبدالرحمن بن ملجم مرادی را که به رو خوابیده بود؛ او را بیدار و خواندن نماز را به وی گوشزد کرد.
هنگامی که آن حضرت وارد محراب مسجد شد و به خواندن نماز مشغول گردید و سر از سجده اول برداشت، عبد الرحمن بن ملجم با شمشیر زهر آلود در حالی که فریاد می زد( لله الحکم لا لک یا على): حکم برای خداست نه برای تو ای علی! ضربتى به سر مبارک آن حضرت فرود آورد و شمشیر او بر محلى که سابقا شمشیر عمرو بن عبدود بر آن خورده بود اصابت نمود و فرق مبارکش را تا پیشانى شکافت و ابن ملجم و همراهانش فورا گریختند.
خون از سر مبارک على علیه السلام جارى شد و محاسن شریفش را رنگین نمود و در آنحال فرمود:
بسم الله و بالله و على ملة رسول الله، فزت و رب الکعبة: (سوگند به پروردگار کعبه که رستگار شدم)
و سپس این آیه شریفه را تلاوت نمود: منها خلقناکم و فیها نعیدکم و منها نخرجکم تارة اخرى: ما شما را از آن (زمین ) آفریدیم و در آن باز می گردانیم و بار دیگر شما را از آن بیرون می آوریم.(آیه 55 سوره طه)
و شنیده شد که در آن وقت جبرئیل میان زمین و آسمان ندا داد و گفت:
تهدمت و الله ارکان الهدى و انطمست اعلام التقى و انفصمت العروة الوثقى قتل ابن عم المصطفى قتل على المرتضى قتله اشقى الاشقیاء:
(به خدا سوگند ستون هاى هدایت در هم شکست و نشانه هاى تقوى محو شد و دستاویز محکمى که میان خالق و مخلوق بود، گسیخته گشت؛ پسر عم مصطفى صلى الله علیه و آله کشته شد، على مرتضى به شهادت رسید و بدبخت ترین اشقیاء او را شهید نمود.)
همهمه و هیاهو در مسجد بر پا شد؛ حسنین علیهما السلام از خانه به مسجد دویدند؛ عده‌اى هم بدنبال ابن ملجم رفته و دستگیرش کردند. حسنین به اتفاق بنى هاشم، على علیه السلام را در گلیم گذاشته و به خانه بردند. فورا دنبال طبیب فرستادند. طبیب بالاى سر آن حضرت حاضر شد و چون زخم را مشاهده کرد، به معاینه و آزمایش پرداخت؛ ولى با کمال تأسف اظهار نمود که این زخم قابل علاج نیست؛ زیرا شمشیر زهر آلود بوده و به مغز صدمه رسانیده و امید بهبودى نیست.
منبع:
الارشاد، ص ۲۳؛ منتهی الآمال، ج۱، ص ۱۷۲؛ الجوهره فی نسب الامام علی و آله، ص ۱۱۳؛ وقایع الایام، ص ۴۱